Форум » Форум по истории » Король Артур в источниках » Ответить
Король Артур в источниках
Олег: Ленусь, цитирую сам себя 15-летней давности: >>А, собственно говоря, кто первый упомянул Артура? Монмутский, Ненний или кто-то еще раньше? Самые ранние источники, в которых фигурирует Артур, король бриттов, это: - "Historia Brittonum" Ненния (конец VIII - начало IX века); - валлийские анналы "Annales Cambriae" (середина-конец X века); - валлийский рыцарский роман "Culhwch and Olwen" (X-XI вв.). Хотя еще достопочтенный Гильдас в своей "De Excidio Britanniae" (VI век) упоминает и битву при Бадоне, и некоего Ursus! :-)))
Ответов - 4
ziza: Олег пишет: Хотя еще достопочтенный Гильдас в своей "De Excidio Britanniae" (VI век) упоминает и битву при Бадоне, и некоего Ursus! :-))) Гильдас был знаком с Артуром, о чем сообщает его житие "Vita Gildae auctore Caradoco Lancarbanensi": 1) Один из братьев Гильдаса был убит Артуром; 2) Гильдас был посредником в переговорах Артура с королем Малагантом, который похитил жену Артура Гвиневру. Подвиг Гильдаса, сумевшего освободить королеву, потом приписали Ланселоту. Похоже, что Гильдас на всё это обиделся, потому и не упоминает Артура совсем. Версия, что Артур у него описан под именем Амброзия Аврелиана, маловероятна, так как существует дюжина других кандидатов в Артуры с той же степенью достоверности. Не исключено, что Артура вообще не существовало, и Карадок все факты придумал для украшения биографии Гильдаса.
Лена М.: ziza пишет: Гильдас был знаком с Артуром, о чем сообщает его житие "Vita Gildae auctore Caradoco Lancarbanensi" А можно привести исходные цитаты по оригиналу?
ziza: Лена М. пишет: А можно привести исходные цитаты по оригиналу? Даже и весь текст. MGH SS AA, 13 [Chronica minora saec. IV. V. VI. VII. (III)], pp.107-110. IV. VITA GILDAE. AVCTORE CARADOCO LANCARBANENSI. Nau fuit rex Scotiae nobilissimus regum aquilonalium, qui XXIIII filios habuit {1} victores bellicosos, quorum unus nominabatur Gildas, quem parentes sui commiserunt studio litterarum. puer bonae indolis et studiosus floruit ingenio, quicquid audiebat a magistro, commemorabat diligentissime, nec laedebat oblivio. studuit studiosus assidue inter suates in artibus septem, donec pervenit ad iuventutem, dum iuvenis factus cito deseruit regionem. Transfretavit mare Gallicum, in civitatibus Galliae remansit studens {2} optime spatio VII annorum et in termino septimi anni cum magna mole diversorum voluminum remeavit ad maiorem Brittanniam. audita fama famosissimi advenae con- fluxerunt ad eum scolares plurimi undique, audierunt ab eo VII disciplinarum scientiam subtilissime, unde ex discipulis magistri effecti sunt sub magistrali honore. Religio {3} sapientissimi doctoris magnificabatur et conlaudabatur in tantum a Britannigenis omni- bus, quod nec par ei inveniebatur nec poterat inveniri pro suis meritis excellentibus. ieiunabat ut heremita Antonius: orabat vir religiosissimus cilicio indutus: quicquid da- batur ei, continuo impendebat pauperibus. abstinebat se a lactea dulcedine et a melle, caro fuit in odio, fontanae herbae potius in amore, panem ordeiceum comedebat com- mixtum cinere, fontanam aquam bibebat cotidie. balnea non intrabat, quod diligebatur a sua gente maxime. macies apparebat in facie, quasi quidam febricitans videbatur gravissime. fluvialem aquam intrare solebat media nocte, ubi manebat stabilitus, donec diceretur ab ipso ter oratio dominica. his peractis repetebat suum oratorium, ibi exorabat genu flectendo divinam maiestatem usque diem darum, dormiebat modice, iacebat supra petram vestitus solummodo una veste. manducabat sine saturitate satiatus tantum metando praemium caeleste, caelestia praemia erant ei in desiderio. Praecipiebat {4} spernere, ammonebat despicere quae transeunt in momento; praedicator erat clarissi- mus per tria regna Britanniae; reges timebant timendum, cui obediebant audita accep- tabili sua praedicatione. praedicabat omni dominica apud maritimam ecclesiam, quae stat in Pepidiauc regione, in tempore Trifini regis, innumerabili multitudine plebis illum audiente, et dum inciperet praedicare, retenta est vox praedicationis in praedi- cante, unde plebs ammirata est valde pro admirabili retentione, sanctus Gildas illud comperiens praecepit omnibus astantibus exire, ut posset scire, utrum per aliquem illorum fiebat impedimentum praedicationis divinae, nec etiam post recessionem eorum potuit praedicare. interrogavit postea, si aliquis vel aliqua esset in ecclesia latenter. cui respondit Nonnita praegnans Devvi sanctissimi pueri mater futura: ego Nonnita hic maneo inter parietem et ianuam nolens intrare turbam. his auditis praecepit illi exire et postquam exiverat, vocavit plebem, quae vocata venit, ut audiret euangelicam prae- dicationem. post finitum sermonem interrogavit angelum dei praedictam rem, scilicet qua de causa inceperat praedicare et non poterat ducere ad finem. at ille revelavit ei talia dicens: Nonnita mulier sancta manet in ecclesia, quae nunc praegnans puerum paritura est cum inmensa gratia, pro quo non potuisti praedicare divina potestate ser- monem retinente. maioris gratiae erit puer venturus; nullus ei aequiparabit in vestris partibus. ego relinquam illi istam regionem, ipse cito crescet et florebit de aetate in aetatem. angelus enim dei nuncius mihi declaravit istam veram destinationem. Unde {5} contigit, quod sanctissimus praedicator Gildas transivit ad Hiberniam, ubi innumerabiles convertit ad fidem catholicam. contemporaneus Gildas vir sanctissimus fuit Arturi regis totius maioris Brictanniae, quem diligendum diligebat, cui semper cupiebat obedire. confratres tamen XXIII resistebant regi rebelli praedicto, nolentes pati dominum, sed crebro fugabant et expellebant a saltu et bello. Hueil maior natu belliger assiduus et miles famosissimus nulli regi obedivit, nec etiam Arthuro. affligebat eundem, com- movebat inter utrumque maximum furorem. a Scotia veniebat saepissime, incendia ponebat, praedas ducebat cum victoria ac laude. unde rex universalis Britanniae audiens magnanimum iuvenem talia fecisse et aequalia facere persecutus est victorio- sissimum iuvenem et optimum, ut aiebant et sperabant indigenae, futurum regem, in persecutione autem hostili et in conventu bellico in insula Minau interfecit iuvenem praedatorem. post illam interfectionem Arthurus victor remeavit, gaudens maxime quod superaverat suum fortissimum hostem. Gildas Britonum historiographus tunc remanens in Hibernia studium regens et praedicans in civitate Ardmaca audivit fratrem suum ab Arthuro rege interfectum fuisse. doluit ab auditu, flevit cum gemitu, ut frater carissimus pro carissimo fratre; oravit pro spiritu fraterno cotidie, orabat insuper pro Arthuro fratris sui persecutore et interfectore complens apostolicum preceptum, quod dicit:'orate pro persequentibus vos et bene facite his qui oderunt vos'. Interea {6} sanctissimus Gildas venerabilis historiographus venit ad Britanniam portans unam pulcherrimam et dulcissimam campanam, quam voverat offerre apostolico Romanae ecclesiae in praesentationem. pernoctavit honorifice receptus a Cadoco venerabili abbate in Carbana valle, qui monstravit illi laudabilem campanam, monstratam accepit, accep- tam emere voluit magno pretio, quam possessor vendere nolebat. audito adventu Gildae Sapientis ab Arthuro rege et primatibus totius Britanniae episcopis et abbati- bus convenerunt innumerabiles ex clero et populo, ut Arthurum pacificarent ex supra dicto homicidio. at ille, sicut primitus fecerat, cognito rumore de obitu fratris indulsit inimico, veniam postulanti osculum dedit et benignissimo animo benedixit osculanti. hoc peracto rex Arthurus dolens et lacrimans accepit ab episcopis adstantibus paeni- tentiam et emendavit in quantum potuit, donec consummavit vitam. Inde egregius {7} Gildas vir pacificus et catholicus adivit Romam et apostolico Romanae ecclesiae tribuit praedictam campanam, quae commota a manibus apostolici nullum sonitum emittebat. unde hoc ille videns talia dicebat: o vir dilecte a deo et ab homine, revela mihi quod tibi contigit in itinere de hac praesentatione. at ille revelavit sanctissimum Cadocum Nancarbanensis ecclesiae abbatem eam voluisse emere, sed quam voverat sancto Petro apostolo offerre, nolebat vendere. apostolicus his auditis dixit: nosco Cadocum venera- bilem abbatem, qui septies adivit civitatem istam et ter Ierosolimam post inmensa pericula et assiduum laborem; remeato et cupienti habere ut des concedo. destinatum est enim illi, ut habeat, ex hoc praesenti miraculo. Gildas itaque benedictam cam- panam recepit et reversus est et reportatam sancto Cadoco gratis impendit. recepta a manibus abbatis intonuit illico pulsata ammirantibus cunctis. unde remansit omnibus portantibus per totam Gualiam pro refugio et quicumque per illam illicite iuraret, aut privaretur linguae officio aut malefactor fateretur suam iniuriam continuo. Cadocus {8} abbas Nancarbanensis ecclesiae rogavit Gildam doctorem, ut regeret studium scolarum per anni spatium, et rogatus rexit utillimum, nulla mercede recepta a scolaribus praeter orationes cleri et scolarium. ubi ipsemet scripsit opus quatuor euangelistarum, quod adhuc remanet in ecclesia sancti Cadoci auro et argento undique coopertum ad honorem dei et scriptoris sanctissimi et euangeliorum. tenent Walenses indigenae illud volumen pretiosissimum in coniurationibus suis nec audent aperire ad videndum nec confirmant pacem et amicitiam inter inimicos, nisi illud affuerit in primis appositum. Finito anni {9} spatio et scolaribus recedentibus a studio sanctus abbas Cadocus et Gildas doctor optimus communi consilio adierunt duas insulas, scilicet Ronech et Echin. Cadocus intravit proximiorem Walliae, Gildas adiacentem Angliae. nolebant impediri in ecclesiastico officio a confluentia hominum, propterea nesciebant melius consilium quam relinquere Carbanam Vallem et adire insulare secretum. Gildas fundavit in honore sanctae et individuae trinitatis oratorium et iuxta illud suum cubiculum; non in illo tamen habebat suum lectum, sed sub alta rupe positum, ubi iacebat usque mediam noctem vigilans et orans supra petram omnipotentem deum. deinde adibat ecclesiam frigescens nimium, frigus erat ei dulce et tolerabile propter deum. pisciculos trahebat a reti et ova a nidis volucrum, unde vivebat, quod sibi sufficiebat ad alimentum. visitabat unus alte- rum; remanentia talis duravit spatio VII annorum. Summus creator videns suum Gildam {10} dilectum famulum carere durabili aquae praeter guttas pluviales, quae cadebant super saxa et quae retinebantur cadentia, fecit rivum effluere de rupe alta, qui effluxit et effluit et manebit sine defectione aliqua. dum sic perseveraret sanctus Gildas intentus ieiuniis et orationibus, venerunt piratae de insulis Orcadibus, qui afflixerunt illum raptis ab eo suis famulis servientibus et ductis in exilium cum spoliis et omnibus suae habi- tationis supellectilibus. unde afflictus nimium non potuit ibi amplius habitare, reliquit insulam, ascendit naviculam et ingressus est Glastoniam cum magno dolore, Melvas rege regnante in aestiva regione. susceptus vir suscipiendus a Glastoniense abbate docuit confratres et diversas plebes seminans semen seminandum caelestis doctrinae. ibi scripsit historias de regibus Britanniae. Glastonia, id est Urbs Vitrea, quae nomen sumsit a vitro, est urbs nomine primitus in Britannico sermone. obsessa est itaque ab Arturo tyranno cum innumerabili multitudine propter Guennuvar uxorem suam vio- latam et raptam a praedicto iniquo rege et ibi ductam propter refugium inviolati loci propter munitiones arundineti et fluminis ac paludis causa tutelae. quaesiverat rex rebellis reginam per unius anni circulum, audivit tandem illam remanentem. illico commovit exercitus totius Cornubiae et Dibneniae; paratum est bellum inter inimicos. Hoc viso abbas Glastoniae comitante clero et Gilda Sapiente intravit medias acies, {11} consuluit Melvas regi suo pacifice, ut redderet raptam. reddita ergo fuit, quae red- denda fuerat, per pacem et benivolentiam. his peractis duo reges largiti sunt abbati multa territoria, qui venerunt ad templum sanctae Mariae visitandum et orandum con- firmante abbate fraternitatem dilectam pro pace habita et pro beneficiis quae fecerant et amplius quae facturi erant. inde redierunt reges pacificati promittentes veneranter obedire reverentissimo abbati Glastoniensi et numquam violare sanctissimum locum nec etiam subiacentia loco principali. Habita licentia abbatis Glastoniensis cleri et populi {12} cupivit religiosissimus Gildas heremitariam iterum vitam colere supra ripam fluminis proximi Glastoniae et voluntatem complevit in opere. ubi aedificavit ecclesiam in nomine sanetae et individuae trinitatis, in qua ieiunabat et orabat assidue et cilicio indutus, exemplum donans omnibus irreprehensibile bene vivendi cum religione. visi- tabant sancti viri illum visitandum de longinquis partibus Britanniae, ammoniti redibant et audita hortamenta et consilia retinebant cum exultatione. Aegrotavit tandem et {13} dum aggravaretur aegritudine, convocavit abbatem Glastoniae, qui rogavit eum cum magna pietate, ut finito cursu vitae faceret deferri corpus suum ad abbatiam Glastoniae, quam diligebat maxime. abbate promittente dignos rogatus explere et propter auditos dolente et nimium lacrimante exspiravit sanctissimus Gildas aegrotans valde multis videntibus splendorem angelicum circa corpus odoriferum et angelis consociantibus ani- mae. post conmendationem lacrimabilem expletam defertur a confratribus corpus levissimum ad abbatiam et cum planctu maximo et honore dignissimo sepelitur in medio pavimento ecclesiae sanetae Mariae, cuius anima requievit et requiescit ac requiescet in caelesti requie. amen. Ynisgutrin nominata fuit antiquitus Glastonia et adhuc nominatur a Britannis indi- {14} genis; ynis in Britannico sermone insula Latine; gutrin vero vitrea. sed post adventum Angligenarum et expulsis Britannis, scilicet Walensibus, revocata est Glastigberi ex ordine primi vocabuli, scilicet glas Anglice vitrum Latine, beria civitas, inde Glasti- beria id est Vitrea Civitas. Nancarbanensis dictamina sunt Caratoci: qui legat, emendet: placet illi compositori. О брате Гильдаса сказано в конце параграфа 5: "Gildas Britonum historiographus tunc remanens in Hibernia studium regens et praedicans in civitate Ardmaca audivit fratrem suum ab Arthuro rege interfectum fuisse". О похищении и возвращении жены Артура в параграфах 10-11: "unde afflictus nimium non potuit ibi amplius habitare, reliquit insulam, ascendit naviculam et ingressus est Glastoniam cum magno dolore, Melvas rege regnante in aestiva regione. susceptus vir suscipiendus a Glastoniense abbate docuit confratres et diversas plebes seminans semen seminandum caelestis doctrinae. ibi scripsit historias de regibus Britanniae. Glastonia, id est Urbs Vitrea, quae nomen sumsit a vitro, est urbs nomine primitus in Britannico sermone. obsessa est itaque ab Arturo tyranno cum innumerabili multitudine propter Guennuvar uxorem suam vio- latam et raptam a praedicto iniquo rege et ibi ductam propter refugium inviolati loci propter munitiones arundineti et fluminis ac paludis causa tutelae. quaesiverat rex rebellis reginam per unius anni circulum, audivit tandem illam remanentem. illico commovit exercitus totius Cornubiae et Dibneniae; paratum est bellum inter inimicos. Hoc viso abbas Glastoniae comitante clero et Gilda Sapiente intravit medias acies, consuluit Melvas regi suo pacifice, ut redderet raptam. reddita ergo fuit, quae red- denda fuerat, per pacem et benivolentiam." Отсканированный текст со всеми комментариями вот здесь.
Лена М.: Очень интересно - НЕ видела раньше...
полная версия страницы